LINGVO.ORG UN por Esperanto



  1. Unesko-Kuriero 2024/1

  2. Unesko-Kuriero 2023/4

  3. Unesko-Kuriero 2023/3

  4. Unesko-Kuriero 2023/2

  5. Unesko-Kuriero 2023/1

  6. Unesko-Kuriero 2022/3

  7. Unesko-Kuriero 2022/2

  8. Unesko-Kuriero 2022/1

  9. Unesko-Kuriero 2021/4

  10. Unesko-Kuriero 2021/3

  11. Unesko-Kuriero 2021/2

  12. Unesko-Kuriero 2021/1

  13. Unesko-Kuriero 2020/3

  14. Unesko-Kuriero 2020/2

  15. Unesko-Kuriero 2020/1

  16. Unesko-Kuriero 2019/4

  17. Unesko-Kuriero 2019/3

  18. Unesko-Kuriero 2019/2

  19. Unesko-Kuriero 2019/1

  20. Unesko-Kuriero 2018/4

  21. Unesko-Kuriero 2018/3

  22. Unesko-Kuriero 2018/2

  23. Unesko-Kuriero 2018/1

  24. Unesko-Kuriero 2017/3

  25. Unesko-Kuriero 2017/2

  26. Unesko-Kuriero 2017/1

Unesko eldonis la unuan libron en Esperanto (2020)

en Resolution of 1954

General Conference of Unesco. Eight session. Montevideo (Uruguay), 1954. Resolution adopted on December 10th, 1954, in the eighteenth plenary-meeting.

IV.1.4.422 - The General Conference, Having discussed the report of the Director-General on the international petition in favour of Esperanto (8C/PRG/3),

IV.1.4.4221 - Takes note of the results attained by Esperanto in the field of international intellectual relations and the rapprochement of the peoples of the world ;

IV.1.4.4222 - Recognizes that these results correspond with the aims ans ideals of Unesco ;

IV.1.4.4223 - Takes note that several Member States have announced their readiness to introduce or expand the teaching of Esperanto in their schoolsand higher educational establishments, and requests these Member States to keep the Director-General informed of the results attained in this field ;

IV.1.4.4224 - Authorizes the Director-General to follow current developments in the use of Esperanto in education, science and culture, and, to this end, to co-operate with the Universal Esperanto Association in matters concerning both organizations.

en Resolution of 1985

General Conference of Unesco. Twenty-third session. Sofia (Bulgaria), 1985. Resolution adopted on November 8th, 1985, in the thirty-sixth plenary-meeting.

11.11 - Celebration of the centenary of Esperanto.

The General Conference,

Considering that the General Conference at its 1954 session in Montevideo, by its resolution IV.1.4.422-4224, took note of of the results attained by the international language Esperanto in the field of international intellectual exchange and mutual understanding among the peoples of the world, and recognized that those results corresponded with the aims and ideals of Unesco,

Recalling that Esperanto has in the meantime made considerable progress as a means for the advancement of mutual understanding among peoples and cultures of different countries, penetrating most regions of the world and most human activities,

Recognizing the great potential of Esperanto for international understanding and communication among peoples of different nationalities,

Noting the considerable contribution of the Esperanto movement, and especially of the Universal Esperanto Association, to the spreading of information about the activities of Unesco, as well as its participation in those activities,

Aware of the fact that in 1987 Esperanto celebrates its centenary of existence,

1. Congratulates the Esperanto movement on its centenary ;

2. Requests the Director-General to continue following with attention the development of Esperanto as a means for better understanding among different nations and cultures ;

3. Invites the Member States to mark the centenary of Esperanto by suitable arrangements, declarations, issuing of special postal stamps, etc., and to promote the introduction of a study programme on the language problem and Esperanto in their schools and higher educatinal institutions ;

4. Recommends that international non-governmental organizations join in celebrating the centenary of Esperanto and consider the possibility of the use of Esperanto as a means for the spreading of all kinds of information among their members, including information on the work of Unesco.

eo Rezolucio de 1954

Ĝenerala Konferenco de Unesko. Oka sesio. Montevideo (Urugvajo), 1954. Rezolucio adoptita la 10an de decembro 1954, okaze de la dek-oka plena seanco.

IV.1.4.422 - La Ĝenerala Konferenco, Diskutinte la raporton de la Ĝenerala Direktoro pri la internacia peticio favora al Esperanto (8C/PRG/3),

IV.1.4.4221 - Notas la rezultojn atingitajn per Esperanto sur la kampo de internaciaj intelektaj interŝanghoj kaj por la proksimigo de la popoloj de la mondo ;

IV.1.4.4222 - Agnoskas, ke tiuj rezultoj respondas al la celoj kaj idealoj de Unesko ;

IV.1.4.4223 - Notas, ke pluraj Ŝtatoj-Membroj informis pri sia preteco enkonduki aŭ ampleksigi la instruadon de Esperanto en siaj lernejoj au superaj edukaj institucioj, kaj petas tiujn Ŝtatojn-Membrojn informadi la Ĝeneralan Direktoron pri la rezultoj atingitaj sur tiu kampo ;

IV.1.4.4224 - Komisias la Ĝeneralan Direktoron sekvi la kurantan evoluon en la uzado de Esperanto en edukado, scienco kaj kulturo, kaj tiucele kunlabori kun la Universala Esperanto-Asocio en aferoj koncernantaj ambaŭ organizaĵoj.

eo Rezolucio de 1985

Ĝenerala Konferenco de Unesko. Dudek-tria sesio. Sofio (Bulgario), 1985. Rezolucio adoptita la 8an de novembro 1985, okaze de la tridek-sesa plena seanco.

11.11 - Festado de la centjariĝo de Esperanto.

La Ĝenerala Konferenco,

Konsiderante, ke ĝi en sia sesio de 1954, okazinta en Montevideo, per la rezolucio IV.1.422-4224 notis la rezultojn, atingitajn pere de la internacia lingvo Esperanto sur la kampo de internaciaj intelektaj interŝanghoj kaj reciproka kompreniĝo inter la popoloj de la mondo, kaj agnoskis, ke tiuj kongruas kun la celoj kaj idealoj de Unesko,

Memorigante, ke Esperanto intertempe faris konsiderindan progreson kiel ilo de kompreniĝo inter popoloj kaj kulturoj de malsamaj landoj, penetrante en la plimulton de la regionoj de la mondo kaj la plimulton de la homaj agadoj,

Agnoskante la grandajn eblecojn, kiujn Esperanto prezentas por la internacia kompreniĝo kaj la komunikado inter popoloj de malsamaj naciecoj,

Notante la tre gravan kontribuon de la Esperanto-movado, kaj precipe de la Universala Esperanto-Asocio, al la disvastigado de informoj pri la agado de Unesko, same kiel ĝian partoprenon en tiu agado,

Konscia pri la fakto, ke en 1987 oni festos la centjariĝon de la ekzisto de Esperanto,

1. Gratulas la Esperanto-movadon okaze de ĝia centa datreveno ;

2. Petas la Ĝeneralan Direktoron daŭre sekvi kun atento la evoluon de Esperanto kiel rimedo por plibonigi la komprenon inter malsamaj nacioj kaj kulturoj ;

3. Invitas la Ŝtatojn-Membrojn marki la centjariĝon de Esperanto per konvenaj aranĝoj, deklaroj, eldono de specialaj poŝtmarkoj kaj simile, kaj instigi al la enkonduko de studprogramo pri la lingvo-problemo kaj pri Esperanto en siaj lernejoj kaj siaj institucioj de supera edukado ;

4. Rekomendas al la internaciaj neregistaraj organizaĵoj aliĝi al la festado de la centjariĝo de Esperanto kaj pristudi la eblecon utiligi Esperanton kiel rimedon por disvastigi inter siaj membroj ĉiajn informojn, inkluzive de tiuj pri la agado de Unesko.

es Resolución de 1954

Conferencia General de Unesco. Oktava reunión. Montevideo (Uruguay), 1954. Resolución 1954-12-10.

IV.1.4.422 - La Conferencia General, Habiendo considerado el informe del Director General sobre la petición internacional en favor del esperanto (8C/PRG/3),

IV.1.4.4221 - Toma nota de los resultados alcanzados mediante el esperanto en la esfera de las relaciones intelectuales internacionales yen el acercamiento de los habitantes del mundo ;

IV.1.4.4222 - Reconoce que esos resultados responden a los fines e ideales de la Unesco ;

IV.1.4.4223 - Observa que diversos Estados Miembros se han declarado dispuestos a introducir o ampliar la enseñanza del esperanto en sus escuelas primarias, medias o superiores e invita a esos Estados Miembros a tener al Director General al corriente de los resultados obtenidos en ese campo ;

IV.1.4.4224 - Autoriza al Director General a que siga la evolución del uso del esperanto en la educación, la cienca y la cultura, y a que colabore a este fin con la Asociación Universal de Esperanto en asuntos que conciernan a ambas organizaciones.

es Resolución de 1985

Conferencia General de Unesco. 23 reunión. Sofia (Uruguay), 1985. Resolución 1985-11-08.

11.11 - Celebración del centenario del esperanto.

La Conferencia General,

Considerando que, en su reunión de 1954, celebrada en Montevideo, en su resolución IV.1.4.422-4224, tomó nota de los resultados alcanzados mediante el idioma internacional esperanto en el ámbito del intercambio intelectual internacional y de la comprensión mutua entre los pueblos del mundo, y reconoció que estos resultados responden a los objetivos e ideales de la Unesco,

Recordando que desde entonces el esperanto ha seguido afirmándose notablemente como un medio de intensificar la comprensión mutua entre los pueblos y culturas de países diferentes, introduciéndose en la mayoría de las regiones del mundo y la mayor parte de las actividades humanas,

Reconociendo las grandes posibilidades que tiene el esperanto de favorecer la comprensión internacional y la comunicación entre los pueblos de diferentes nacionalidades,

Tomando nota de la muy importante contribución del movimiento en favor del esperanto y, en especial, de la Sociedad Universal del Esperanto, para difundir información sobre las actividades de la Unesco, así como su participación en dichas actividades,

Enterada de que en 1987 se celebrará el centenario del esperanto,

1. Felicita al movimiento en favor del esperanto con ocasión de su centenario ;

2. Pide al Director General que continúe prestando atención a la evolución del esperanto como medio de una mejor comprensión entre naciones y culturas diferentes ;

3. Invita a los Estados Miembros a que conmemoren el centenario del esperanto con las disposiciones apropiadas, declaraciones, emisión de sellos postales especiales, etc. y que promuevan el establecimiento de un programa de estudio sobre el problema de las lenguas y el esperanto en las escuelas e instituciones de enseñanza superior ;

4. Recomienda a las organizaciones internacionales no gubernamentales que participen en la celebración del centenario del esperanto, y examinen la posibilidad de utilizar dicha lengua como medio de difusión de todo tipo de informaciones entre sus miembros, incluida la información sobre las actividades de la Unesco.

fr Résolution de 1954

Conférence générale de l'Unesco. Huitième session. Montevideo (Uruguay), 1954. Résolution adoptée le 10 décembre 1954, en dix-huitième séance plénière.

IV.1.4.422 - La Conférence générale, Après discussion du rapport du Directeur général sur la pétition internationale en faveur de l'espéranto (8C/PRG/3),

IV.1.4.4221 - Note les résultats obtenus au moyen de l'espéranto dans les échanges intellectuels internationaux et pour le rapprochement des peuples ;

IV.1.4.4222 - Constate que ces résultats correspondent aux buts et idéaux de l'Unesco ;

IV.1.4.4223 - Note que plusieurs États membres se sont déclarés prêts à introduire ou à développer l'enseignement de l'espéranto dans leurs écoles primaires, secondaires ou supérieures, et invite ces États membres à tenir le Directeur général informé des résultats obtenus dans ce domaine ;

IV.1.4.4224 - Autorise le Directeur général à suivre les expériences concernant l'utilisation de l'espéranto pour l'éducation, la science et la culture et à collaborer à cette fin avec l'Association universelle de l'espéranto dans les domaines intéressant les deux organisations.

fr Résolution de 1985

Conférence générale de l'Unesco. Vingt-troisième session. Sofia (Bulgarie), 1985. Résolution adoptée le 8 novembre 1985, en trente-sixième séance plénière.

11.11 - Célébration du centenaire de la création de l'espéranto.

La Conférence générale,

Considérant qu'à sa session de 1954, tenue à Montevideo, elle avait, par sa résolution IV.1.4.422-4224, pris note des résultats obtenus au moyen de cette langue internationale qu'est l'espéranto sur le plan des échanges intellectuels internationaux et de la compréhension mutuelle entre les peuples du monde, et reconnu qu'ils allaient dans le sens des objectifs et des idéaux de l'Unesco,

Rappelant que l'espéranto a depuis lors beaucoup progressé en tant qu'instrument de la compréhension mutuelle entre peuples et cultures de pays différents, en pénétrant dans la plupart des régions du monde et la plupart des activités humaines,

Reconnaissant les grandes possibilités qu'offre l'espéranto pour la compréhension internationale et la communication entre peuples de différentes nationalités,

Notant la très importante contribution du mouvement espérantiste, et en particulier de l'Association universelle d'espéranto, à la diffusion d'informations sur les activités de l'Unesco, ainsi que sa participation à ces activités,

Tenant compte du fait qu'en 1987 sera célébré le centenaire de la création de l'espéranto,

1. Présente ses félicitations au mouvement espérantiste à l'occasion de son centième anniversaire ;

2. Prie le Directeur général de continuer à suivre avec attention le développement de l'espéranto comme moyen d'améliorer la compréhension entre nations et cultures différentes ;

3. Invite les États membres à marquer le centenaire de l'espéranto par des dispositions appropriées, déclarations, émissions spéciales de timbres-poste et autres, et à promouvoir l'introduction d'un programme d'études sur le problème des langues et sur l'espéranto dans leurs écoles et leurs établissements d'enseignement supérieur ;

4. Recommande aux organisations internationales non gouvernementales de s'associer à la célébration du centenaire de l'espéranto et d'étudier la possibilité d'utiliser l'espéranto comme moyen de diffuser parmi leurs membres toutes sortes d'informations, y compris sur les activités de l'Unesco.

Universala Deklaracio de Homaj Rajtoj

Aŭskultu ĉe UDHR

Artikolo 1

  1. Ĉiuj homoj estas denaske liberaj kaj egalaj laŭ digno kaj rajtoj. Ili posedas racion kaj konsciencon, kaj devus konduti unu al alia en spirito de frateco.

Artikolo 2

  1. Ĉiuj rajtoj kaj liberecoj difinitaj en tiu ĉi Deklaracio validas same por ĉiuj homoj, sen kia ajn diferencigo, ĉu laŭ raso, haŭtkoloro, sekso, lingvo, religio, politika aŭ alia opinio, nacia aŭ socia deveno, posedaĵoj, naskiĝo aŭ alia stato. Plie, nenia diferencigo estu farata surbaze de la politika, jurisdikcia aŭ internacia pozicio de la lando aŭ teritorio, al kiu apartenas la koncerna persono, senkonsidere ĉu ĝi estas sendependa, sub kuratoreco, ne-sinreganta aŭ sub kia ajn alia limigo de la suvereneco.

Artikolo 3

  1. Ĉiu havas la rajtojn je vivo, libereco kaj persona sekureco.

Artikolo 4

  1. Neniu estu tenata en sklaveco aŭ servuteco; sklaveco kaj sklavkomerco estu malpermesitaj en ĉiuj siaj formoj.

Artikolo 5

  1. Neniu suferu torturon aŭ kruelan, nehoman aŭ sendignigan traktadon aŭ punon.

Artikolo 6

  1. Ĉiu rajtas esti ĉie agnoskita jure kiel persono.

Artikolo 7

  1. Ĉiuj homoj estas jure egalaj, kaj rajtas sen diskriminacio al egala jura protekto. Ĉiuj rajtas ricevi egalan protekton kontraŭ kia ajn diskriminacio, kiu kontraŭas tiun ĉi Deklaracion, kaj kontraŭ kia ajn instigo al tia diskriminacio.

Artikolo 8

  1. Ĉiu rajtas ricevi de la kompetentaj naciaj tribunaloj efikan riparon pro agoj, kiuj kontraŭas la fundamentajn rajtojn, kiujn li havas laŭ la konstitucio aŭ la leĝoj.

Artikolo 9

  1. Neniu suferu arbitrajn areston, malliberigon aŭ ekzilon.

Artikolo 10

  1. Ĉiu en plena egaleco rajtas je justa kaj publika proceso antaŭ sendependa kaj senpartia tribunalo, por prijuĝo de liaj rajtoj kaj devoj kaj de kiu ajn kriminala akuzo kontraŭ li.

Artikolo 11

  1. Ĉiu akuzita pro punebla faro rajtas, ke oni supozu lin senkulpa, ĝis oni pruvos laŭleĝe lian kulpon en publika proceso, en kiu li ricevis ĉiujn garantiojn necesajn por sia defendo.
  2. Neniu estu konsiderata krimkulpa pro kia ajn ago aŭ neago, kiu ne konsistigis puneblan faron, laŭ nacia aŭ internacia juro, en la tempo, kiam ĝi estis farita. Same tiel, ne estu aljuĝita pli severa puno ol tiu, kiu estis aplikebla en la tempo, kiam la punebla faro estis plenumita.

Artikolo 12

  1. Neniu suferu arbitrajn intervenojn en sian privatecon, familion, hejmon aŭ korespondadon, nek atakojn kontraŭ sia honoro aŭ reputacio. Ĉiu rajtas ricevi juran protekton kontraŭ tiaj intervenoj aŭ atakoj.

Artikolo 13

  1. Ĉiu havas la rajton libere moviĝi kaj loĝi interne de la limoj de kiu ajn ŝtato.
  2. Ĉiu rajtas eliri el kiu ajn lando, inkluzive la propran, kaj reveni en sian landon.

Artikolo 14

  1. Ĉiu rajtas peti kaj ricevi en aliaj landoj azilon kontraŭ persekuto.
  2. Tiu rajto ne estas alvokebla en kazoj de persekutaj akuzoj malfalse levitaj pro ne-politikaj krimoj aŭ pro agoj kontraŭaj al la celoj kaj principoj de Unuiĝintaj Nacioj.

Artikolo 15

  1. Ĉiu rajtas havi ŝtatanecon.
  2. Al neniu estu arbitre forprenita la ŝtataneco, nek rifuzita la rajto ŝanĝi sian ŝtatanecon.

Artikolo 16

  1. Plenaĝaj viroj kaj virinoj, sen ia ajn limigo pro raso, nacieco aŭ religio, rajtas edziĝi kaj fondi familion. Iliaj rajtoj estas egalaj koncerne la geedziĝon, dum la geedzeco kaj koncerne eksedziĝon.
  2. Geedziĝo okazu sole laŭ libera kaj plena konsento de la geedziĝontoj.
  3. La familio estas la natura kaj fundamenta grupunuo de la socio, kaj ĝi rajtas ricevi protekton de la socio kaj de la Ŝtato.

Artikolo 17

  1. Ĉiu rajtas proprieti havaĵon, kaj sola kaj en asociiĝo kun aliaj.
  2. Al neniu estu arbitre forprenita lia proprieto.

Artikolo 18

  1. Ĉiu havas la rajton je libereco de penso, konscienco kaj religio; tiu ĉi rajto inkluzivas la liberecon ŝanĝi sian religion aŭ kredon, kaj liberecon manifesti, ĉu sola ĉu kune kun aliaj, ĉu publike ĉu private, sian religion aŭ kredon per instruado, praktikado, adorado kaj observado.

Artikolo 19

  1. Ĉiu havas la rajton je libereco de opinio kaj esprimado; ĉi tiu rajto inkluzivas la liberecon havi opiniojn sen intervenoj de aliaj, kaj la rajton peti, ricevi kaj havigi informojn kaj ideojn per kiu ajn rimedo kaj senkonsidere pri la landlimoj.

Artikolo 20

  1. Ĉiu havas la rajton je libereco de pacema kunvenado kaj asociiĝo.
  2. Neniu estu devigita aparteni al asocio.

Artikolo 21

  1. Ĉiu homo rajtas partopreni la regadon de sia lando, aŭ rekte aŭ pere de libere elektitaj reprezentantoj.
  2. Ĉiu rajtas je egala aliro al publika servo en sia lando.
  3. La volo de la popolo estu la bazo de la aŭtoritato de la registaro; tiu volo estu esprimata per regulaj kaj aŭtentikaj elektoj, kiuj okazu per universala kaj egala balotrajto, kaj per sekreta voĉdono aŭ ekvivalentaj liberaj voĉdonaj proceduroj.

Artikolo 22

  1. Ĉiu, kiel membro de la socio, havas rajton je socia sekureco kaj povas postuli la realigon, per naciaj klopodoj kaj internacia kunlaboro, kaj konforme al la organizo kaj disponeblaj rimedoj de ĉiu Ŝtato, de tiuj ekonomiaj, sociaj kaj kulturaj rajtoj, kiuj estas nepre necesaj por lia digno kaj por la libera disvolviĝo de lia personeco.

Artikolo 23

  1. Ĉiu havas rajton je laboro, je libera elekto de sia okupo, je justaj kaj favoraj laborkondiĉoj kaj je protekto kontraŭ senlaboreco.
  2. Ĉiu, sen ia ajn diskriminacio, rajtas ricevi egalan salajron pro egala laboro.
  3. Ĉiu, kiu laboras, rajtas ricevi justan kaj favoran kompenson, kiu certigu por li mem kaj por lia familio ekziston konforman al homa digno, kaj kiun suplementu, laŭnecese, aliaj rimedoj de socia protekto.
  4. Ĉiu rajtas formi kaj aliĝi sindikatojn por protekto de siaj interesoj.

Artikolo 24

  1. Ĉiu havas rajton je ripozo kaj libertempo, inkluzive racian limigon de la laborhoroj kaj periodajn feriojn kun salajro.

Artikolo 25

  1. Ĉiu havas rajton je vivnivelo adekvata por la sano kaj bonfarto de si mem kaj de sia familio, inkluzive de nutraĵo, vestaĵoj, loĝejo kaj medicina prizorgo kaj necesaj sociaj servoj, kaj la rajton je sekureco en okazo de senlaboreco, malsano, malkapablo, vidvineco, maljuneco aŭ alia perdo de la vivrimedoj pro cirkonstancoj ekster sia povo.
  2. Patrineco kaj infaneco rajtigas al specialaj prizorgoj kaj helpo. Ĉiuj infanoj, egale ĉu ili naskiĝis en aŭ ekster geedzeco, ricevu saman socian protekton.

Artikolo 26

  1. Ĉiu havas rajton je edukiĝo. La edukado estu senpaga, almenaŭ en la elementa kaj fundamenta stadioj. La elementa edukado estu deviga. La teknika kaj porprofesia edukado estu ĝenerale akirebla, kaj pli alta edukado estu egale akirebla por ĉiuj laŭ ties meritoj.
  2. Edukado celu la plenan disvolvon de la homa personeco kaj plifortigon de la respekto al la homaj rajtoj kaj fundamentaj liberecoj. Ĝi kreskigu komprenon, toleron kaj amikecon inter ĉiuj nacioj, rasaj aŭ religiaj grupoj, kaj antaŭenigu la agadon de Unuiĝintaj Nacioj por konservo de paco.
  3. Gepatroj havas unuavican rajton elekti la specon de la edukado, kiun ricevu iliaj infanoj.

Artikolo 27

  1. Ĉiu rajtas libere partopreni la kulturan vivon de la komunumo, ĝui la artojn kaj partopreni sciencan progreson kaj ĝiajn fruktojn.
  2. Ĉiu havas rajton je protekto de la moralaj kaj materialaj interesoj rezultantaj el eventualaj sciencaj, literaturaj aŭ artaj produktaĵoj, kiujn li aŭtoris.

Artikolo 28

  1. Ĉiu havas rajton je socia kaj internacia organizo, en kiu la rajtoj kaj liberecoj difinitaj en ĉi tiu Deklaracio povas esti plene realigitaj.

Artikolo 29

  1. Ĉiu havas devojn al la komunumo, en kiu, sole, estas ebla la libera kaj plena disvolviĝo de lia personeco.
  2. En la uzado de siaj rajtoj kaj liberecoj, ĉiu estu subigita sole al tiuj limigoj, kiuj estas jure difinitaj ekskluzive kun la celo certigi adekvatan rekonon kaj respekton por la rajtoj kaj liberecoj de aliaj kaj por konformiĝi al justaj postuloj de moralo, publika ordo kaj ĝenerala bonfarto en demokrata socio.
  3. Tiuj ĉi rajtoj kaj liberecoj estas en neniu okazo efektivigeblaj kontraŭe al la celoj kaj principoj de Unuiĝintaj Nacioj.

Artikolo 30

  1. Nenio en ĉi tiu Deklaracio estu interpretita kiel implico, ke iu ajn Ŝtato, grupo aŭ persono iel ajn rajtas entrepreni ian ajn agadon aŭ plenumi ian ajn agon, kiu celus detrui kiun ajn el la rajtoj kaj liberecoj ĉi-ene difinitaj.